Koncepcja kształcenia ustawicznego ma swoje obiektywne źródła w postępie nauki i techniki

We wzrastających potrzebach pracy zawodowej, w wymaganiach kwalifikacyjnych, ale zadaniem pedagogiki socjalistycznej jest również kierowanie zainteresowań, dążeń, aspiracji człowieka na bardziej ludzkie, bardziej humanitarne tory. Rozwój zamiłowań i zainteresowań wykraczających poza pracę zawodową, rozszerzanie horyzontów kulturalnych o głębsze wartości czyni życie człowieka ciekawszym, bogatszym, pełniejszym. Jednocześnie dokonują się zmiany w treści pracy zawodowej, następuje tu bowiem przeorientowanie charakteru pracy z konsumpcyjnego na zawierający głębsze wartości humanistyczne, rozwijające i wzbogacające osobowość człowieka. Racje te wyłożone w pracach Marksa, a nie jednokrotnie podkreślane przez Lenina, który domagał się nieustającej, powszechnej edukacji realizowanej w szkole i w pracy, w działalność społeczno-politycznej, zawsze występowały u podstaw pedagogiki socjalistycznej. Rozwój współczesnej cywilizacji, rewolucja naukowo-techniczna sprzężone z postępem społecznym stwarzają realną szansę przezwyciężenia antynomii między przygotowaniem jednostki do pracy a pełnym rozwojem jej osobowości, wyzwalaniem /talentów, zainteresowań, aspiracji, zamiłowań i uzdolnień. Powstają zatem coraz pełniejsze warunki realizacji podstawowego zadania społeczeństwa socjalistycznego wszechstronnego rozwoju osobowości człowieka. Warunki te stwarzają szansę pełnego łączenia zadań związanych z przygotowaniem człowieka do pracy i zadań związanych ze wzbogaceniem osobowości człowieka w jednolity, harmonijny proces. Teoretycznym uogólnieniem tego procesu jest socjalistyczna koncepcja kształcenia ustawicznego.