Aspekt zawodowy w dokształcaniu się przez całe życie ma znaczenie bardzo ważne

Wiele zawodów, wiele spełnionych ról zawodowych nie może dać człowiekowi pełnej satysfakcji. Zainteresowania i zamiłowania, wiedza i umiejętności często wykraczają poza wymagania danego zawodu, co powoduje stany frustracji i zniechęcenia. Pewne problemy wieku emerytalnego, kiedy człowiek nie jest już zaangażowany w, życie społeczne i jako jednostka podlega pewnej izolacji społecznej, mogłyby być wyeliminowane, a przynajmniej złagodzone przy pełnej akceptacji nawyków ciągłego uczenia się. O ile w społeczeństwach ubogich utylitarny ‘stosunek do oświaty ma swoje uzasadnienie, o tyle w społeczeństwach, które osiągnęły określony poziom dobrobytu, argumentacja ekonomiczna jest niewystarczająca. W miarę wzrostu dobrobytu społeczeństwa oświata staje się bowiem częścią dóbr kulturalnych społeczeństwa, niejako dobrem samym w sobie, a nie wyłącznie środkiem do osiągnięcia celu. Teza ta stanowi przecież podstawowe założenie koncepcji oświaty socjalistycznej, koncepcji społeczeństwa socjalistycznego, gdzie dobro człowieka jest dobrem najwyższym. Ale stopień realizacji tego założenia jest ściśle związany z postępem społecznym i ekonomicznym. Fakt jednak, że na każdym etapie budownictwa socjalistycznego zadania pełnego rozwoju osobowości człowieka były stawiane’ przed oświatą i przez nią realizowane, że życie ludzkie w społeczeństwie socjalistycznym stało się bogatsze stwarza pełniejszą, realniejszą szansę sprostania przez szkolnictwo nowym zadaniom: realizacji wszechstronniejszych, głęboko humanistycznych koncepcji oświaty, uwzględniających aspekt ekonomiczny, zawodowy oraz aspekt ludzki, humanistyczny. Jest to niewątpliwy dorobek socjalizmu.