Kształcenie wstępne

Kształcenie w uczelni wyposaża przyszłego nauczyciela w podstawową wiedzę i umiejętności, zapoczątkowując proces identyfikacji z przyszłą rolą zawodową. Tu rozstrzyga się problem, czy przyszły nauczyciel będzie w stanie wywiązać się ze swoich zadań oraz kierować dalszym swoim rozwojem, czy potrafi realizować osobiste aspiracje i cele życiowe zgodnie z potrzebami społecznymi. Kształcenie to wymaga daleko idącego przewartościowania, przede wszystkim ze względu na treść i metody. Decyzją o zasadniczym znaczeniu jest przejście w kształceniu nauczycieli na pełny poziom wyższy. Ale decyzja ta pozostanie w sferze rozstrzygnięć zewnętrznych, dopóki nie nastąpią odpowiednie zmiany w treściach i metodach kształcenia, dopóki nie dostosuje się programów do potrzeb współczesności i wymogów kształcenia ustawicznego. Dotychczas funkcjonują różne koncepcje kształcenia, co jest rzeczą zrozumiałą wobec zróżnicowania ról, do których przygotowuje się kandydatów na nauczycieli. Jednakże zróżnicowanie to wynika również z braku optymalnej koncepcji kształcenia kadr nauczycielskich. Wypracowanie takiej koncepcji jest zadaniem pilnym, wymagającym rozległych badań teoretycznych / i rozwiązań praktycznych. Powstaje bowiem pytanie, jak kształcić nauczycieli, by uwolnić ich od balastu zbędnej informacji, a wyposażyć w wiedzę operatywną, pozwalającą na spełnianie przyszłych zadań, jak również Samokształcenie i samodoskonalenie. Sytuację komplikuje fakt, że w czasie studiów kształci się nauczycieli w specjalizacji kierunkowej oraz w dyscyplinach pedagogicznych.