Szkolny aspekt kształcenia można poszukiwać w kilku płaszczyznach

Aspekt dydaktyczny danej dyscypliny naukowej wynika już z faktu, że dana dyscyplina naukowa włączana jest w proces kształcenia szkolnego. Oznacza to, że daną dyscyplinę trzeba rozpatrywać zarówno z pozycji jej struktury, podstawowych pojęć, jak też w aspekcie programów kształcenia szkolnego. Występuje tu jak wiadomo szereg antynomii.
Idea studiów nauczycielskich zakłada organiczny związek między zasobem wiedzy z zakresu dyscypliny kierunkowej a wiedzą niezbędną do podjęcia pracy pedagogicznej. Problem sprowadza się więc do racjonalnego stosunku między teorią a praktyką w studiach nauczycieli. Jednak w toku realizacji tego zadania może dojść do określonych napięć i konfliktów m. in. w postaci sprzeczności między studiami dla samej wiedzy a przygotowaniem instrumentalnym, w stałym dialogu między zwolennikami studiów teoretycznych a rzecznikami wymogów profesjonalnych, instrumentalnych, wychowawczych.
Stosowana dotychczas np. w szkolnictwie zawodowym praktyka, że nauczyciel zdobywa wiedzę pedagogiczną po wykształceniu w zakresie specjalizacji kierunkowej, bywa często obiektywną koniecznością, ale jest to rozwiązanie niewystarczające. Nie jest przecież możliwe przekształcenie absolwenta w lekarza czy prawnika np. po rocznym uzupełnieniu wiedzy zawodowej. Stosowany tu konserwatywny model kształcenia nie uwzględnia zmian, jakie nastąpiły w roli nauczyciela. Nauczyciel w coraz większym stopniu przestaje być wykładowcą, fachowcem od przekazywania wiedzy, a staje się specjalistą, który organizuje proces kształcenia się ucznia.